2. Dünya Savaşı, yaklaşık 6 yıl süren ve dünyanın dört bir yanında yer alan herkes için ağır kayıplarla sonuçlanan küresel bir askeri çatışmaydı. Bu yazıda, İkinci Dünya Savaşı iki önemli özelliği hakkındaki açıklamalarda bulunacağız; neden savaşıldığını ve tüm dünyayı nasıl etkilediğini.
İkinci Dünya Savaşı (1939-1945)
İkinci Dünya Savaşı bugüne kadarki en kanlı ve kanlı savaş olmuştur. Savaşın sonunda, çoğu masum sivil olan 38 milyondan fazla insan öldü. Aynı zamanda şu anki tarihimizin en yıkıcı savaşıydı. Avrupa ve Japonya başta olmak üzere dünyanın birçok yerinde çatışmalar şiddetlendi. Dünyayı sonsuza dek değiştiren bu savaşa 50’den fazla ülke katıldı. Avrupa’nın çoğu, Adolf Hitler’in şeytani kontrolü altındaki Nazi Almanyası tarafından fethedildi. Avrupa’daki savaş, Almanya’nın 1939’da eşi görülmemiş Polonya işgali ile başladı. Nazi ordusu nereye giderse gitsin, o bölgedeki Yahudilerden intikam almak için aşağı iniyor gibiydi. Ayrıca “Üstat Irk” fikirlerine uymayan herkesin peşinden gittiler.
Asya ve Pasifik’te Japon orduları ülkeleri ve adaları işgal etti. 7 Aralık 1941’de Japon uçakları Hawaii’deki Pearl Harbor’ı bombaladı. Birkaç saat içinde ABD Kongresi Japonya’ya savaş ilan etti.
2. Dünya Savaşı’nın Sebepleri Neydi?
Bugün birçok tarihçi, II. Dünya Savaşı’nın bazı nedenlerinin I. Dünya Savaşı’na (1914-1918) kadar dayanabileceğine inanmaktadır. Amerikalılar o önceki savaşta “Dünyayı Demokrasi için güvenli hale getirmek” için savaşmışlardı. Bunlar Başkan Woodrow Wilson’ın (1913’ten 1921’e kadar Başkan) sözleri ve hedefleriydi.
Almanya ve müttefikleri I. Dünya Savaşı’nda yenilmişlerdi. Almanya’ya topraklarının altıda birini teslim etmesi emredildi ve büyük tazminatlar ödemeye zorlandı (bir savaşta neden olduğu yıkım için mağlup bir ülke tarafından yapılan ödemeler). Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Almanya, Alman parasını neredeyse değersiz hale getiren yüksek işsizlik ve kontrol edilemeyen enflasyondan muzdaripti. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra barışı korumaya yardımcı olmak için bir “Milletler Cemiyeti” kuruldu, ancak Amerika Birleşik Devletleri katılmadı ve diğer ülkeler Almanya ve diğer sorunlu noktalarla ilgilenmek için kendi sorunlarıyla meşguldü. 1930’lar yaklaşırken, dünya bir ekonomik bunalımla sarsıldı. Dünyanın her yerindeki işçiler işlerini kaybetti, dünya ticareti düştü ve zamanlar her yerde son derece zordu. Dünya vatandaşları, umutsuzca istedikleri ve ihtiyaç duydukları değişimi kendilerine getirebilecek liderler arıyorlardı.
Savaşın kendisinin sayısız nedeni vardı; ancak bence en önemli sebep başlı başına 1. Dünya Savaşı’ydı. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, aktif olarak katılan ülkeler iki gruba ayrıldı; Fransa, Britanya İmparatorluğu, Rus İmparatorluğu, Amerika Birleşik Devletleri vb.’den oluşan Müttefik Güçler ve Alman İmparatorluğu, Avusturya-Macaristan ve benzeri ülkelerden oluşan Merkezi Güçler, savaşın kazanan tarafında değildi. Versay Antlaşması; Birinci Dünya Savaşı’nın sona ermesini izleyen bir barış anlaşması, Almanya’yı savaştan sorumlu tuttu ve Almanya’ya askeri kısıtlamalar ve ülkelerinin silahsızlandırılması da dahil olmak üzere birçok sert ceza verdi. Ayrıca oldukça büyük bir para cezası ödeyecek ve Müttefik Güçlere önemli toprak tavizleri vereceklerdi.
Birinci Dünya Savaşı sona ermesinden sonra Almanya, 1930’larda oldukça popüler hale gelen Adolf Hitler’in yükselişini ve Nazizm kavramını (Nasyonal Sosyalizm, daha sonra Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi’ne (NSDAP) dönüştürdü) gördü. Nazizm, bir Sosyalizm biçimiydi ve tipik olarak ırkçılık ve yayılmacılık ile karakterize edilen Marksizm’den tamamen farklıydı. Nasyonal Sosyalizm, güçlü bir lidere itaat etmeyi gerektirir, bu yüzden Adolf Hitler kendini o güçlü lider olarak tasvir etti. Almanya, Adolf Hitler’in ve Nazizmin yükselişine tanık olurken, İtalya, Benito Mussolini’nin ve Faşizmin yükselişine tanık oldu. Faşizm şiddet, ırkçılık ve totalitarizmden oluşur. Bu kavramların her ikisi de birbirine oldukça benzer ve bu, Hitler ve Mussolini’yi Müttefik Güçlere karşı savaşın liderleri olarak tasvir etti.
1930’larda, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Asya’da uluslararası krizler başgösterirken bile, Büyük Buhran’ın iç ekonomik sıkıntılarıyla büyük ölçüde ilgilendi. İtalya diktatörü Benito Mussolini, hardal gazı gibi kimyasal silahlar kullanarak Etiyopya’da savaş açmaya ve binlerce masum insanı katletmeye başlamıştı. İspanya’da şiddetli ve acımasız bir iç savaş patlak verdi ve General Francisco Franco’nun faşistlerini çeşitli Komünistler ve Demokratlar ittifakına karşı sahneledi. Josef Stalin, birkaç siyasi düşmanını hapse atıp infaz ettikten sonra Rusya’da mutlak iktidara yükselmişti. Ezilmiş Almanlar, Almanya’nın I. Dünya Savaşı’nda aşağılanmasının ardından Aryan’ın kurtuluşu için çağrıda bulunan ve Alman ırkını Avrupa’da birleştirmek için saldırgan bir kampanya başlatan yeni kahramanları ve liderleri Adolf Hitler’in etrafında toplanmıştı. Bu arada, Doğu’da, Japonya Mançurya’yı işgal etmişti ve Çin’i fethetmekle tehdit ediyordu çünkü o sırada, ülkeye daha yakın sorunlarla meşgul olan Batılı güçler tarafından fiilen kontrol altında değildiler.
1930’ların sonlarındaki sıkıntılı yıllar boyunca Amerikalılar, yurtdışındaki bu büyüyen çatışmalara çekilmemek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar. Sonunda, II. Dünya Savaşı’nın dışında kalmanın imkansız olduğu ortaya çıktı; 1941’in ortalarında, Başkan Roosevelt Amerikan gemilerini Kuzey Atlantik’te Almanya ile ilan edilmemiş bir deniz savaşına adamıştı ve 7 Aralık 1941’de Amerika’nın çatışmada daha fazla tarafsızlığına ilişkin herhangi bir soru, Japonların Amerikalılara karşı ürkütücü sürpriz saldırısıyla sona erdi.
